Για εφτά χρόνια, γραφείο τουρισμού έστελνε συνεχώς για διακοπές Βέλγο στην Ελούντα. Ήταν ένας από τα εκατομμύρια πελάτες, που ο προορισμός αποφασίζεται πλέον από τους ειδικούς του χώρου και είναι κατευθυνόμενος. Ώσπου, βαρέθηκε το ίδιο φαγητό απέρριψε την πρόταση, είπε «όχι και άλλες διακοπές στην Ελούντα», ενοικίασε ένα αυτοκίνητο και άρχισε να… εισχωρεί ελεύθερος στα εσώψυχα της Κρήτης. Έτσι άρχισε να γνωρίζει την γνήσια Κρήτη που στερήθηκε εφτά χρόνια, ψάχνοντάς την…
Στη διαδρομή του ανηφόρισε και στα χωριουδάκια του βουνού Σάμιτος στο Αμάρι, επιδιώκοντας να… αναπνεύσει τον πολιτισμό των κατοίκων και να ζήσει την καθημερινότητά τους. Έκανε μια στάση στους πρόποδες που είναι χτισμένο το Πετροχώρι και βρήκε κατάλυμα στις βίλες «Αποσέτη» των κτιριακών συγκροτημάτων Βαρούχα και Πατρικαλάκη. Είχε απέναντί του τον Ψηλορείτη και στην πλάτη του την Σάμιτο και το Κέντρος. Οι ρούγες, η βρύση και οι γειτονιές έφερναν στα μάτια του την παλιά Κρήτη που είχε διαβάσει και ακούσει.« Ωπ! εδώ είμαστε» είπε. Έμεινε για τρεις μέρες πέρυσι, έγινε φίλος με τον Νίκο Βαρούχα ιδιοκτήτη του ενός συγκροτήματος και φέτος, εκτός απροόπτου, θα βρεθεί πάλι εκεί…
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ο Νίκος Βαρούχας είναι 29 χρονών και πτυχιούχος Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, και ανήσυχο πνεύμα, «από τις σπουδές του πριν αρχίσει ακόμα η κρίση», άρχισε να σκέφτεται πιο μακριά! Όταν, λοιπόν, όλοι οι άλλοι είχαν στο μυαλό τους ως αρχή της επιτυχίας και κερδοφορίας την δημιουργία ξενοδοχειακών μονάδων δίπλα… στο κύμα, εκείνος πήγε ανάποδα στην πεπατημένη και στον οικισμό του που μαράζωνε πληθυσμιακά, χτύπησε… τουρισμό στο βουνό και μέσα στην αυθεντικότητα των Κρητικών.
«Τότε, με είπαν τρελό», θυμάται τα σχόλια ανθρώπων από το χωριό του και τις κοντινές κοινωνίες. Όμως, ο φοιτητής τότε, έκλεισε τα αυτιά του στα, ίσως κακεντρεχή, ακούσματα, όπως συμβαίνει, και συνέχιζε να ταξιδεύει στο όνειρο! «Μέχρι τότε, ενοικιαζόμενα δωμάτια είχε στο Αμάρι μόνο ο Λάμπρος Παπουτσάκης στο Θρόνος, τις Αραβάνες. Τα δωμάτια δούλευαν φουλ και πίστεψα ότι ένα ανάλογο εγχείρημα στο Πετροχώρι θα
μπορούσε να έφερνε ανάλογα αποτελέσματα. Το έργο ολοκληρώθηκε το 2009 και ήλθε η κρίση, δουλέψαμε καλά στην αρχή, ήρθαν μετά τα δύσκολα και παρουσιάστηκε κάμψη στις αφίξεις και διανυκτερεύσεις ξένων και κυρίως Ελλήνων. Τώρα μου λένε ότι θέλουν να έλθουν, τους αρέσει αλλά με τις περικοπές τα χαράτσια και τους φόρους δυσκολεύονται…»
Πιστεύει στο εγχείρημά του και οπλισμένος με υπομονή και αντοχή βλέπει οφέλη μεσοπρόθεσμα. Άλλωστε, το υπέρτατο κέρδος του, όπως ομολογεί, είναι ότι βρίσκεται στον τόπο του, και αφού δεν του έδωσε δουλειά η πόλη, «βρήκα αυτό που έψαχνα εδώ και όπως αποδείχτηκε η επιλογή μου δεν ήταν λάθος», μια και «οι ευκαιρίες για επιβίωση είναι στα χωριά και όχι στα αστικά κέντρα, και πολλοί επιστρέφουν και παροτρύνουν και άλλους να γυρίσουν…».
Διαβάστε περισσότερα στο madenicreta.gr
-http://crete-find.blogspot.gr/..................-----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου